علی خرم، نماينده پيشين ايران در مقر اروپايي سازمان ملل در گفتوگو با ایرنا، قیاس ایران و عراق را قیاس معالفارق داست و اظهار كرد هیچ گاه هفت وزیر خارجه کشورهای قدرتمند دنیا روزهای متمادی را صرف مذاکره درباره عراق نکردند. وي گفت: نزدیک به دو سال قبل ماموریتی به تیم مذاکره کننده هستهای کشورمان داده شد که از یک طرف صنعت هستهای را حفظ کنند و از طرف دیگر تلاش کنند تحریمها علیه کشورمان لغو شود و در این راستا برنامه اقدام مشترکی تدوین شد که دو بخش موقت و دایم داشت.
وی با اشاره به اجرای بخش موقت برنامه اقدام مشترک گفت: بخشی از این برنامه دائمی، اعتماد سازی است که بر اساس آن ایران باید نشان دهد که فعالیتهایش صلح آمیز است و وقتی این برنامه را پذیرفتیم باید ابزار و لوازم مورد نیاز آن را هم فراهم کنیم.
خرم اضافه کرد: در این راستا و برای این که آژانس بینالمللی انرژی اتمی صلح آمیز بودن فعالیتهای هستهای ایران را تائید کند، باید بتواند با کمک پروتکل الحاقی هرگاه لازم بود از ایران بازدید و اعلام کند که ایران فعالیتهای پنهانی ندارد.
این کارشناس مسائل سیاسی خاطرنشان کرد: در واقع پروتکل الحاقی ابزاری برای اثبات ادعای ماست و نه اذیت کردن کشورها، و اگر قرار است مشکلی را حل کنیم باید به لوازم آن مقید باشیم و ما از طریق پروتکل الحاقی است که میتوانیم بگوییم هیچ گونه فعالیت مخفی نداریم.
وی یادآور شد: پروتکل الحاقی ابزاری است که سازمان ملل متحد و کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران در سال 1993 برای اثبات صلح آمیز بودن فعالیتهای هستهای کشورها آن را تدوین کردهاند.
خرم همچنین درباره اقدامات منتقدین تیم مذاکره کننده هستهای و این که بعضا میگویند این انتقادات قدرت چانهزنی تیم مذاکره کننده را افزایش میدهد، گفت: این قبیل اقدامات در صورتی به نفع تیم مذاکره کننده است که با هماهنگی مذاکره کنندگان باشد و منافع ملی را پوشش دهد و در عین حال با مقررات بینالمللی هم مغایرت نداشته باشد.
نماینده اسبق ایران در مقر اروپایی سازمان ملل ادامه داد: این طور نیست که هر چه خواستیم بگوییم و بعد ادعا کنیم اینها به نفع تیم مذاکره کننده هستهای است؛ این اشتباه محض است.
کارشناس مسایل سیاسی اضافه کرد: آن چیزی به نفع مذاکره کنندگان است که بتواند از آنها پشتیبانی کند نه حرفهایی که مثلا مذاکرات را متوقف کنیم یا پروتکل الحاقی را نپذیریم. مذاکره کنندگان میدانند که راه اثبات صلح آمیز بودن برنامه هستهای ایران پروتکل الحاقی است.
خرم در بخش دیگری از سخنان خود به مقایسهای که برخی از منتقدان تیم مذاکره کننده بین جمهوری اسلامی ایران و عراق انجام می دهند، اشاره کرد و گفت: هر ابزاری میتواند مورد استفاده مناسب و در عین حال استفاده نا مناسب قرار بگیرد، این که حکم کلی بدهیم که مثلا در کشوری مثل عراق این اتفاق افتاده و آن را به سایر کشورها تعمیم دهیم، اشتباه است.
وی افزود: قبل از ما 124 کشور پروتکل الحاقی را پذیرفتهاند و این کشورها میدانند که چه کار کنند تا پروتکل الحاقی تبدیل به ابزار جاسوسی علیه آنها نشود و اگر آنها از این عقلانیت برخوردار بودهاند ما هم میتوانیم این کار را بکنیم و گرنه مساله به این سادگی نیست که هر کسی از هر جا خواست، جاسوسی کند.
این کارشناس مسایل سیاسی ادامه داد: عراق وضعیت خاص داشت، ما شرایط کاملا متفاوتی با این کشور داریم؛ برای عراق هیچ وقت وزیران خارجه هفت کشور بزرگ نیامدند برای مدت مدیدی در وین، ژنو و لوزان مذاکره کنند و اساسا جایگاه منزلت و قدرت ایران قابل مقایسه با عراق نیست.
خرم درعین حال گفت: هر کشوری اگر نتواند با جامعه بینالملل سازگار شود، علیه آن کشور هم دست میشوند و ما هم نباید غفلت کرده و موقعیت منفی علیه خود در جامعه بینالملل ایجاد کنیم .
نماینده اسبق ایران در مقر اروپایی سازمان ملل اضافه کرد: این که وزیران خارجه کشورهای بزرگ میآیند و پشت سر دکتر ظریف و موگرینی بیانیه لوزان را صادر میکنند، نشان دهنده خیلی از مسایل است. احتیاجی نیست ما علیه خودمان تبلیغ توخالی بکنیم.
نظر شما